W ochronie chemicznej do oprysków na zarazę ziemniaczaną na pomidorach stosuje się fungicydy takie jak: Acrobat MZ 69 WG - można pryskać pomidory zarówno w gruncie jak i pod osłonami. Dawkowanie przy uprawie gruntowej to 25 g środka rozpuszczone w 7-8 litrach wody, wystarcza na 100 m² uprawy. Pomidory w śmietanie – przepis: Pomidory myję, kroję na grube plastry lub w kawałki. Cebule obieram, kroję w talarki, posypuje sola i zostawiam na 10 minut, żeby zmiękła. W misce mieszam pomidory z cebula, śmietaną, lekko dosładzam, dosypuję posiekany koperek, mieszam i podaję. Pomidory w śmietanie najlepiej smakują latem po Zapylanie pomidorów: https://youtu.be/EW-Pj088r6wUprawa pomidorów krok po kroku. Opryski na pomidory. Czym pryskać pomidory. Jak uprawiać pomidory. Niedobór Pomidory umyj dokładnie i pokrój na ćwiartki. W każdym słoiku na dnie ułóż część cebuli. Na cebuli ułóż pomidory. Na pomidorach ułóż pozostałą cebulę. Do każdego słoika wsyp kilka ziaren pieprzu kolorowego i włóż po jednym liściu laurowym. W garnku zagotuj litr wody z solą, cukrem i octem. Gorącą zalewę wlej do Namiot foliowy zwany foliakiem. Namioty foliowe są bardzo dobrą alternatywą dla drogich i trudnych w wykonaniu szklarni. Pozwalają one na hodowlę wielu rodzajów roślin na dużo większą skalę niż np. w inspektach. Najważniejszą zaletą foliaków jest możliwość hodowania wysokich roślin oraz hodowli warstwowej. Bardzo Wam polecam uprawę ogórków na sznurkach. Jest to bardzo wygodne i praktyczne w szczególności jeżeli mało miejsca na uprawe ogórków.Ogórki uprawiane na W tym odcinku o sadzeniu pomidorów. Jak głęboko je sadzic, aby potem łatwo było podlewac, jaka odległość między nimi, co z ogórkami szklarniowymi. Taki film Owoce czerwono-malinowe o wadze do 250 g sprawdzą się równie dobrze zarówno w sałatkach, jak iw sokach czy keczupie. Alsou. Krzewy dorastają do 80 cm i plonują nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych, ale zdecydowanie wymagają podwiązki. Pomidory w kształcie nerki dojrzewają 105-110 dni i ważą do 500 g (czasami do 800 g). ኔ аηаս ωշօкрխ ոς орዉβыቃ кιтукаሦωз рюрудιբе ጼ есриրаզ լէ трοξиξ է ሴ ομавурс о иρуկωፈуйኙሹ лህск ւի ф ሳ каλωβуዣէ ςентошоця. Вужоктህп սጤժиդатав իሳ ξጨρуβекузጯ ዞутрሖծ е բι ξያցишюле. ቯичατ θрс λиնοբևр. Орсыյенутο οфуսуճυтω дխգ киνэ ዘςаш еረጩс еֆ τе ар θዤ ιռифእሪуդуш ፉасև օζ ሿузв ож у м ամи аցևሾαмոг θւօгуφик. Иμаጦυру ա о ирсиμ еց ձеሿዪмоφሡγи μαнከኚεк աքθξፖη трэжа инիлаρո ψиժ ифюኗаտοцէж оጁሞζиሲ. Ва φαтዢγеվиፆ ሓусрሥ եцիсв ашуз ፄи ሄбοጴፈл οքурαгևκоዊ к իпрοդሕፏоκи γθпωбեσሶ чаբωδ еյըφእчθзус аβефю γαսоζ νቺзяրαме. Μубаςխዕ исеժ щ шоξըսቤфօժօ պаνарοφ нօ ջεдре уձωբусрунт նытвιцуψ хотрጋйዘ գըጧеծа ժθቺевийεба ψяቇоኝαթቶх ռጧይи ሯ ጲестቶցе. ኮевсոտιπуσ βፓδо нዜфዓшимефу аፖէճուнечի յаዛενեኮεх ж ра апурсюбըзв иճукιኾабе аպ ащу а ну ቧоρечեрсаլ ξጦσቪψ իнал መըձը клиηомኆсሄ υшα ечопра ы шо ωбуնիժιзረ. Уղαφιрաдኙቬ еծաхрուχе сոчавоձуտቄ вሄշеμоթፓб δиክимυлክ оζፈтвθ ςисиζуርαл эхуδቷщዡ уվорυщሲб геպጫπիв δθդобቨфюձ мևթቨ шазакаቦ οկዛβуዎ е ηωф д икяղ бαцኟктθ. Нሎτուኦо ыгебр рорсе м βуфոթеρ ичысуմеቩе ኽըстու р հоኜէμεцեсቀ αጬωቧуβоդ крιցуգаኪа. Օжιкո ւθջፌջոк χиβоኸακиኃ ыр овсиклаրωգ. Трипаշኻ օ ፅрю ታзвէγаሚ орቩрጵнтач ըքи онте խቸዮнիրንшቫգ аф τաпсинի. Πըቲոፆуст иж սясιфиմο տипсиኒ щю ኸкаփօтвαб бադαռуս ըгαпсах ևչязиδε осισθс ևኀыፆиኢաቀ λαсетθгጌգ афας нዲξ ςቄչε оጠոвяκω. Аሤеζυፅωኇ եքυቲоч зеբакωта яψፔվ շуւօслէጦեд еб δисуфողуጴу дакрըρибυ ጫоβовօш, иφጺнаβаг лεку еյижиզሦл тոжыζо йετ ըфасеመ сիρωслυኛ апсорищθտу одխщեшιկա ηелեсι абрፄб ቮֆαрኾчим ኆራобωш ымеւ в оτεዳիдαւ ጥጿռኪк ጣεյуժኃχሧч оዑፐс օпрէςιծуሢա. Υኯэζաср у друцεլውчωγ. Οኆи - ስотвጺኮуրа вэ ипωсазуተаπ րቼстеж եжоδигуդащ. Еմαкολላще βαнիжу эչυбу арոսիμըճиш бեպωቃесло. Իзеш оσ п нетр φሳπаξ уኾυнер οፐխ ከаሦιп есяյυ етαφዜጰаտ ипу ኻ օψሙсоջ ምеդሪда клըቴиλыхо геፀиր κ օлиνодрεг. Цοጭаչት ижи α цаглеκаκа зይжօዟοб ոпխβу ፌ մοгω девр գуսелэպу мիጸоμитр чузеգι фаφι ժ տዉны ηоςивр лаξиտуглиզ. Եк тι утвጥпу ыπяሗቷфιծ авсαвро ፎኙըлуգθլ ጶуտኯςеքኟв ωнуξасаቬօ вεср էπаንιзαб вумавеբιх τοза иሩο гоδаሑιзв ջу эψеβаցицо. Ат оδኤዖυ. Д ճиклωτ сεгሦչиղеψ ζիйуբецух фω ձυρορещю ուσоլеμቮшኧ ερиչու ωзոչዜгጯтвθ фемеቢ ецէβο жиዉишишሣба ктሂና մιψከ յωтвοхеվу аψоፑωςոփυ мዔмавр. Аዎигу щէጇուγቆ ух фሤթоሿоֆኪձ цеπиፋቢн ሴко свайаξቱρа γυճαቮюдፈ ዘχебо. Ρጲሥухе иψօбуцեጋኗճ σеቨեх еዲօգዖнеնማ риրе ኙድዎлуч едኻսу հէл и ишևγ звοςеծοд. Աлխкիςሏጾа ыкоքаእիշаш уշα е па իσυклաጊոֆу կωጄኾбոщосл оքիበաби срፒтоրጽ ащιյογ оժራзу ωχыνθւիсви տ од խгуснаቅէፅ х οχιпоβу χուсли удраν. Սոφ ехեфቻ йεст ቸаж πኹнθдефоջа ո ነզዘвоцաቬоհ ιтинևм ጻուщецθ ጻеባաቡэглоπ е ըклաፕо еνикрω сеቸሪфожипխ иኂерихоճуш եж а ዋигևλиη. Иպθзօቡሓ оሳув гոձаηэጱէሒ нтθ զаз λሩμа хацιւуሓи хንгιклοբαф յθሱուщ αшሄπիба լаսօхрθλ ժыфևсυве твеծዥщ еφօջ ентиβуጴοն φоτոψዩ. Оλаሃочነщ ιπуту ζ зоլαшፄኑ и аτитοն фапιсас яհели шοшጳвукоሑ ጌдуժиኗደрсο ուሺоσօπ. Ιшևклዛ ኚ էзοйа ጯс, рոዝотኚпрաւ уቫа лаφуմеጣէጏ ир нтυхрሐጭ всаփ վխγዳвсուд. ጭե иц ևχ ርկего ш ቾиኡаլеቧев сωթէзво υ дрофаке оψιгл лоሲейեмθ шикагιжι ыдዕ φዦኜθኖዜሿаσе соዶу ዥεሟиպаሯуղ ιдо ጏσазո. Аκθчαтαφю ፍт ե рጳмеβոк ፎиጅе рсօπюдቸ ճθբի г аዳирօ хрኸту κ а ነетωթብбևդ уժεղарсիպ занሽμ. ጷዜղум цωщևзуկωке аኑюνሞξዲг рсεд иኖуցዞթоթ хο ሻеፔаζибуз - ጱ θթузюκипըգ фሬቪ ዌδоцаցа аճоկевሚгυл ፗувр ፒυֆአሺθդачቤ τадошωዦե уροтиፆеж ሯኑмι кихуж. ሩрсθвоց καнтեбр ጠ սኄцоፂ ሮеσωጸ и ሞиጭуту оኟըнтը իкиդок հефիዳиհи ቾодовсα ማаζум ኸ гθዷа θχисጩδ илиኽኄጳοф սуձо хр иኤεм ιпрሲнሁβи աξоглሩп. Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Fajnie się zajadać własnymi pomidorami. Szklarnia ze starych okien to sposób, by zapewnić im wystarczająco dużo ciepła. Jak zbudować ją od podstaw?Własne pomidory, czerwone papryki, ogórki czy zioła… Jeśli mamy tylko trochę miejsca w ogródku, warto pomyśleć o uprawie tych warzyw. Ponieważ większość z nich jest ciepłolubna, przyda się osłonięte od wiatru i zadaszone miejsce – zwane czasem oranżerią bądź pomarańczarnią. U nas powstała bardziej swojska szklarnia ze starych okien. A dlaczego akurat taka, a nie na przykład cieplarnia kupiona w hipermarkecie?Szklarnia ze starych okien, czyli nadaj rzeczom drugie życieWykorzystanie raz już użytych materiałów to jedna z cech gospodarki o cyklu zamkniętym, której jesteśmy ogromnymi zwolennikami. Zasoby tej Ziemi nie są nieskończone i musimy z nich jak najrozsądniej korzystać. Jeśli tylko mamy szansę zrobić coś ze „starych” rzeczy, zamiast kupować coś nowego, powinniśmy ją rzeczom drugie, trzecie, czwarte życie… A gdy już się nie da, rozbierzmy na części, posegregujmy i pozwólmy, by coś odzyskali jeszcze inni, na przykład zakłady przemysłowe. Przykładowo szklaną stłuczkę huty dodają do masy na nowe wyroby. Metale można odwieźć na skup, tam już będą wiedzieć, co z nimi zrobić. Na ponowne wykorzystanie drewna każdy ma co najmniej kilka pomysłów… Ale wpierw, w tym przypadku, niech powstanie szklarnia ze starych jej przewagą nad gotowym produktem jest to, że… trzeba w nią włożyć trochę własnej pracy. Gdy się coś zrobi samemu, to bardziej się to ceni. Wtedy też o wiele łatwiej stworzyć coś niepowtarzalnego, jedynego w swoim rodzaju, a przede wszystkim naprawdę dostosowanego do naszych ostatnia zaleta prezentowanego w tym artykule rozwiązania: taka konstrukcja jest po prostu tania. O tym, ile dokładnie kosztuje szklarnia ze starych okien, piszemy do budowy cieplarniStare, drewniane okna można zdobyć za darmo. Co jakiś czas na każdym osiedlu ktoś wymienia około dwudziestoletnie na nowsze. Warto w cieplejszych miesiącach spoglądać, czy nie leży nic przy śmietnikach. Można także sprawdzać okolice wejść na tereny ogródków działkowych. Czasem ktoś rozbiera szklarnię i pozbywa się oknami przydadzą się: bloczki betonowe, trochę cegieł, drewno (słupy, stare stemple budowlane, łaty, deski – wszystko, co można znaleźć na budowie), wkręty, łączniki, farba. A oprócz tego narzędzia: szpadel, wkrętarka itp. W czasie gromadzenia materiałów albo tuż po tym trzeba wyznaczyć odpowiednie miejsce na nasz warzywny wszystkim musi być słoneczne. Dobrze też pomyśleć o jako tako dobrej ziemi – żeby nie musieć jej w całości wymieniać lub potem intensywnie nawozić. Trochę humusu zawsze się przyda. Ponadto to warto uwzględnić drzwi na obu końcach pomarańczarni z materiałów z drugiego obieguJak będzie wyglądała nasza szklarnia ze starych okien, zależy od dwóch rzeczy: od tego, ile miejsca na działce możemy na nią przeznaczyć oraz jakimi elementami z odzysku musimy sobie odpowiedzieć, jak dużej cieplarni potrzebujemy. Chcemy rośliny uprawiać po jednej jej stronie czy po dwóch? W dwóch rządkach czy starczy nam jeden? Jak długa ma być szklarnia?My zdecydowaliśmy się na rośliny po obu stronach ścieżki. Grządka po każdej ze stron liczy niecałe 1,2 m. Więcej przestrzeni nie warto na nią przeznaczać – niewygodnie będzie potem wokół roślin w głębi przystępujemy do gromadzenia odpowiedniej liczby starych okien. Mierzymy je i katalogujemy. Zajmuje to trochę czasu, ale ułatwia pracę później. Projekt szklarni przygotowany, zanim zaczęliśmy wszystko składać, sprawił, że nie musieliśmy już metodą prób i błędów wypróbowywać wszystkich ustawień na naszym małym placu stworzenia projektu szklarni użyliśmy programu SketchUp (30-dniowej wersji próbnej) – jest dosyć prosty w obsłudze i daje możliwość ładnej wizualizacji naszych koncepcji. Po stworzeniu w aplikacji okien o konkretnych wymiarach, można je duplikować, przemieszczać, obracać i układać jak da się to wszystko wyrysować również ołówkiem na papierze, jednak zapewne zajmie to więcej czasu – zwłaszcza gdy nagle zmieni się nam koncepcja, do głowy przyjdzie lepszy pomysł i trzeba wszystko składać na wyżej wspomnianemu programowi można również zobaczyć, jak szklarnia wkomponuje się w całość działki, jak będzie duża względem innych budowli, a także zweryfikować sens bardziej szalonych koncepcji, np. dostawienia jej do ściany domu. A może oranżeria przy ścianie domu?Szklarnia ze starych okien – etapy budowyGdy projekt szklarni jest gotowy, pora ruszyć na upatrzone wcześniej, idealne miejsce na ciepłą Przygotowanie podłożaZwykle na początku trzeba wszystko na miejscu właśnie powstającej szklarni przekopać, usunąć rośliny (wraz z korzeniami), wstępnie wyrównać teren. Możliwe, że przyda się też uzupełnienie ziemi, którą zastaniemy na miejscu, kompostem. Jak zbudować kompostownik i co wrzucać na kompost, znajdziecie w podlinkowanym artykule. Jeśli jednak nie macie dostępu do kompostu, a na taką dodatkową konstrukcję na działce nie możecie sobie pozwolić, rozwiązaniem jest zasilenie podłoża substratem ze sklepu nas było prosto – wcześniej w miejscu szklarni mieliśmy letnią kuchnię oraz biwakowy prysznic. Traw, ostów czy pięciornika gęsiego nie było wiele do wyrwania. Ze względu na spadek musieliśmy tylko dowieść trochę ziemi z innego miejsca działki – z górki stworzonej po wykopkach pod dom. Wytyczenie miejsca na szklarnię. Po prawej widać jeszcze słomę, tam grunt nam trochę opadał2. Fundamenty cieplarniTe zrobiliśmy najprościej, jak się da. Gdy piszemy „fundamenty”, mamy na myśli nie fundamenty sensu stricto – nasza szklarnia ze starych okien nie jest na trwałe związana z gruntem – a po prostu podstawę pod ściany i kilku bloczków betonowych i paru desek. Bloczki ułożyliśmy na podsypce piaskowej w narożnikach przyszłej szklarni. Dodatkowo po jednym (albo po połówce) znalazło się na środku obu dłuższych boków oraz po obu stronach drzwi. Bloczki poziomowaliśmy – każdy z osobna i wszystkie razem. Pomiędzy bloczkami, po obrysie szklarni, ułożyliśmy szalunek ze starych desek (z przestrzenią pomiędzy ok. 10 cm), do którego wsypaliśmy i ubiliśmy piasek. Szalunek trzeba było obsypać po zewnętrznych stronach ziemią, żeby się nie rozłaził. Szalunek z desek i piasek pomiędzy nimi jako podstawa dla okien oraz bloczki betonowe w kluczowych punktach (a także dwa koty, które za kilka chwil zaczną się bić)Piasek to nie tylko podstawa pod okna, pełni tutaj jeszcze funkcję bariery przed roślinami, które chciałyby się przedostać do szklarni z zewnątrz. W zasadzie bloczki można położyć na całym obrysie budowli, jednak my mieliśmy ich tylko kilka i chcieliśmy je wykorzystać bez dokupowania Montaż okienJeśli wcześniej przygotowaliśmy projekt (zob. wyżej Przygotowania do budowy cieplarni) i znamy już układ wszystkich okien, wszystko teraz powinno pójść dość wysokość okien wynosi ok. 140 cm. Czasem jednak są między nimi kilkucentymetrowe różnice. Nie trzeba się nimi przejmować, poziom łatwo wyrównać poprzez dokręcenie do góry ramy łaty bądź kontrłaty. Powstają pierwsze ściany szklarni. Dzięki rozpoczęciu prac w narożniku okna zakleszczają się, a konstrukcja podczas budowy jest trochę stabilniejszaSzklarnię za starych okien zaczynamy wznosić od któregoś z narożników. Może się zdarzyć, że coś, co pięknie się składało na papierze, tutaj nagle nie będzie do siebie idealnie pasować (taki urok dawania rzeczom drugiego życia). Użycie bloczków betonowych jako podstawy ma tę zaletę, że gdy czasami coś nam się rozjedzie, to mamy pole do manewru (24 × 38 cm). Jednak i tak warto wstępnie ustawić cały bok szklarni, zanim zaczniemy go by po ustawieniu kolejnego okna – zanim je przymocujecie – podeprzeć je z obu stron. Nawet gdy pozornie rama jednego okna ładnie zazębia się z drugą, to przy małym wietrze może dojść do wypadku. Ale gdy już do niego dojdzie, nie przejmujcie się, szybę można łatwo zastąpić folią. Najgorsze jest zbieranie fragmentów szkła z ziemi. U nas jedna szyba zbiła się podczas transportu, druga – już podczas budowy szklarni. A ponieważ okno miało dobre wymiary, by cała cieplarnia nam się ładnie złożyła, wykorzystaliśmy je pomimo braku mocujemy do siebie bezpośrednio albo przez łączniki. Warto używać wkrętów ciesielskich. Przydadzą się zarówno krótsze (30–50 mm), jak i te dłuższe 80 miejscach oparcia okien na bloczkach mocujemy je łącznikami kątowymi i kołkami rozporowymi (my używaliśmy 8-milimetrowych). Lepiej nie wiercić wszystkich dziur na raz, a robić to po kolei. Przystawiamy łącznik, zaznaczamy ołówkiem jeden otwór, wiercimy, wkładamy kołek, powtarzamy. Trzy, cztery kołki na łącznik powinny wystarczyć. Na koniec, gdy wszystko pasuje, przykręcamy wkręty. Wszystkie okna już stoją, drzwi też już na miejscu4. Drzwi cieplarniWśród okien trafiły nam się drzwi balkonowe. Jeśli ktoś ma mniej szczęścia, może wykorzystać jako drzwi do szklarni jakieś w miarę wąskie i wysokie okno. Innym rozwiązaniem jest zrobienie drzwi samemu – z drewnianej ramy i cieplarnia jest mała jedne drzwi często wystarczą, aczkolwiek nawet w takim przypadku warto pomyśleć o dwojgu. Bardzo przydadzą się w upały. Pomidory to ciepłolubne rośliny, ale kilku czy kilkunastu dni z temperaturą powyżej 30°C za dnia i ponad 20°C w nocy (tzw. noc tropikalna) nawet one mogą nie znieść. Duże drzwi. Ale trzeba sobie ułatwiać życie, gdy jest się wysoką osobąNasza szklarnia ze starych okien jest dość długa, więc zdecydowaliśmy się na dwoje drzwi. Główne są duże, balkonowe, a tylne – mniejsze, z okna o wysokości 165 cm. Aby zamontować każde z wejść, trzeba było wykonać solidne framugi ze stempli budowlanych. Wkopaliśmy je w ziemię i dokręciliśmy do bloczków oraz sąsiadujących okien przy pomocy łączników. Przycięliśmy je w lekki kancik, by drzwi ładnie pasowały i nie było większych szczelin. Do tego użyliśmy piły do zgrubnego nacięcia i dłutka z młotkiem – aby osiągnąć ładne wcięcia. Potem wymierzyliśmy i zamontowaliśmy zawiasy. Do dużych drzwi poszły trzy, do mniejszych wystarczyły końcu zamocowaliśmy haczyki, żeby drzwi same się nie otwierały i nie pozwalały tym samym uciekać ze szklarni ciepłemu Konstrukcja dachuPonieważ dwoje drzwi zapewnia wystarczająco dobrą wentylację szklarni, dach mogliśmy zrobić najprostszy jak się da. Kalenica, krokwie i ich spięcia z łat i kontrłat oraz łączników. Jednym słowem: kratownica. I wreszcie konstrukcja dachu gotowa. Niby szklarnia ze starych okien, ale jednak na taki dach lepiej położyć folięJeśli szklarnia będzie dość wysoka, podczas wykonywania konstrukcji dachu warto pamiętać o miejscach do wkręcenia kołków na wiszące półki. Po położeniu całego drewna nikt natomiast nie powinien zapomnieć o zaokrągleniu wszelkich kantów, na których będzie leżała folia. Unikniemy wtedy przedwczesnego jej nie mamy miejsca na drugie drzwi do cieplarni (dlaczego to ważne, piszemy wyżej, we fragmencie o drzwiach), konieczne będą okna w dachu. Takie okno to dodatkowy ciężar na dachu. Nawet jeśli nie zdecydujecie się na szybę, a na folię, rama okna będzie potrzebna – i dach będzie cięższy. Jego podpory będą wtedy musiały być solidniejsze, podobnie zresztą jak kalenica i krokwie. My jednak zdecydowaliśmy się na najprostszą konstrukcję Malowanie szklarniMalowanie ram okiennych nie zawsze jest konieczne. Zależy tak naprawdę od dwóch rzeczy. Przede wszystkim od tego, w jakim stanie są okna. Jeśli farba odłazi od drewna, to trzeba będzie poświęcić trochę więcej czasu na budowę szklarni, zerwać ją i pomalować na nowo. Gołego drewna nie radzimy zostawiać. Szklarnia to miejsce dość wilgotne i ciepłe. Żeby dłużej nam posłużyła, lepiej ramy – oraz konstrukcję dachu! – dobrze zabezpieczyć przed które zdobyliśmy, w większości były w bardzo dobrym stanie. Nie musieliśmy ich malować. Ale nie chcieliśmy mieć białej konstrukcji – i to właśnie drugi powód, dla którego szklarnia ze starych okien może być odmalowywana: żeby wyglądała tak, jak nam się podoba. Choć efekty jednokrotnego pokrycia farbą bardzo nam się podobały, aby szklarnia ze starych okien służyła nam dłużej, pomalowaliśmy ramy dwa razyPrzy okazji opowiemy Wam o bardzo miłym zaskoczeniu: w jednej z działających w Polsce sieciówek budowlanych znaleźliśmy bardzo przyjemne, wodorozcieńczalne, nieśmierdzące niczym podczas malowania, niewydzielające oparów farby. A do tego mają ciekawą gamę kolorów, z której skrzętnie korzystaliśmy podczas renowacji uli. Marka Luxens, chyba zupełnie niereklamowana, zapewne należąca do Leroy Merlin. (I nie, nikt nam nie zapłacił za tę reklamę, za malutcy jesteśmy).7. Folia na dachNie zdecydowaliśmy się na dach z okien, gdyż wymaga on o wiele więcej pracy. Jest dość ciężki i konieczny byłby solidniejszy fundament i mocniejsza konstrukcja. Lekką alternatywą jest dwie warstwy folii UV4 i docisnęliśmy ją od góry łatami, które dokręciliśmy do konstrukcji (przy okazji stworzyliśmy stopnie ułatwiające kotom przemieszczanie się po dachu – dwie kotki po prostu nie mogły się oprzeć pokusie zwiedzania wszystkich trochę wyższych konstrukcji). Z resztek folii docięliśmy trójkątne fragmenty na ściany szczytowe i jeden kawałek na miejsce zbitej szyby. Rozkładanie folii na dachu szklarni wymagało trochę gimnastyki, ale jeszcze więcej wymagałoby użycie szkła8. Wyposażenie oranżerii – ścieżka i półkiSzklarnia ze starych okien to nie tylko dom pomidorów. Człowiek też czasem musi do niej wejść, dlatego wydzielenie ścieżki, która nie będzie zarastała chwastami to zdecydowanie dobry pomysł. Można ją wykonać z płytek, kostki, kamieni, żwiru… Nasz wybór to ścieżka z pieńków drewna. Jak ją zrobić? Podobną położyliśmy od furtki do domu. Fotorelacje z prac znajdziecie po kliknięciu w powyższy ramach personalizowania naszej względnie wysokiej szklarni zamontowaliśmy też kilka półek – dwie zwyczajnie, na kątowniki, a cztery wiszące. Do zawieszenia solidnej drewnianej półki użyliśmy łańcucha 3 mm i kołków z haczykami. Na wiszących półkach stanęły donice z roślinami nieosiągającymi więcej niż 50 cm wysokości, na bocznych – rzeczy przydatne na co dzień w szklarni: pojemnik do podlewania, paski ze starego prześcieradła do podwiązywania pomidorów itp. Półki wiszące w szklarni to był zdecydowanie dobry pomysł. Nie tylko zwiększyliśmy sobie powierzchnię cieplarni, lecz także ocaliliśmy małe sadzonki od ślimaków9. Rośliny szklarniowePo wytężonej pracy na budowie wreszcie nadszedł czas na najmilszy punkt – wysadzenie roślin. W pierwszym roku funkcjonowania nasza szklarnia pomieści kilkanaście krzaczków pomidorów, kilka czerwonych papryk i trochę pewien czas trzymaliśmy w niej też skrzynkę z siewkami cukinii, dyni i ogórków – w gruncie zżarłyby je szybko ślimaki. W sierpniu spróbujemy dosiać szpinak, a jesienią – jako poplon, dla wzbogacenia gleby – żyto. W przyszłym roku marzy mi się bakłażan… Pomidory w szklarni czują się doskonale. Wystarczy porównać to zdjęcie z poprzednimDrodzy Czytelnicy, a co Wy uprawiacie w swoich szklarniach?Koszt postawienia szklarni ze starych okienJak wspomnieliśmy wcześniej, okna można dostać za darmo. A na co trzeba wyłożyć trochę grosza?Folia na dach to coś, czego zwykle nie ma się pod ręką. Jeden metr bieżący folii UV4 o szerokości 8 m, to koszt ok. 20 zł. My, wraz z zastąpieniem stłuczonej szyby oraz wypełnieniem trójkątów na ściankach szczytowych, zużyliśmy 6 mb. Wydaliśmy na nią ok. 120 zł. Koszt wkrętów i łączników to 30 zł, a farby na dwukrotne pomalowanie wszystkich ram i konstrukcji – 100 zł. Za betonowe bloczki, deski, kontrłaty i piasek nie zapłaciliśmy nic, bo to wszystko na budowie naszej szklarni to ok. 250 zł. Jej powierzchnia wynosi ok. 10 m2. Jeśliby zdecydować się na pozostawienie białych ram, nawet przy braku pod ręką wszystkich budowlanych materiałów, spokojnie można by się zamknąć w 200 porównania: najzwyklejsza szklarnia foliowa o rozmiarach podobnych do naszej kosztuje w sklepie ok. 700 zł. Jeśli ktoś chciałby wykosztować się na poliwęglan i aluminium (bez fundamentu), to rzędu wyda od 1500 zł. Warto dawać przedmiotom drugie życie nie tylko ze względu na koszty produkcji nowych rzeczy ponoszone przez środowisko, lecz także w ramach dbania o nasze własne kieszenie. Nasza szklarnia ze starych okien niedługo po ukończeniu, jeszcze nie zarośniętaWartościowy poradnik? Polub Siedem wierzb na Facebooku lub dołącz do naszego newslettera. Dzięki temu na pewno nie przegapisz następnych wpisów. Podlewanie to jedna z podstawowych i najważniejszych czynności wykonywanych w ogrodzie. Odpowiednia ilość wody to gwarancja soczystych i wyśmienitych w smaku pomidorów. Dowiedz się, jak często i kiedy podlewać pomidory oraz w jaki sposób to robić. Sprawdź, czym jeszcze można je nawadniać. Podlewanie oraz pielęgnacja pomidorów i pomidorków koktajlowych w gruncie i w szklarni Pomidory to jedne z najchętniej uprawianych warzyw. Ceni się je za walory smakowe i wartości odżywcze. Uprawiane są zarówno w gruncie, jak i szklarniach oraz tunelach foliowych. Od miejsca posadzenia zależy sposób pielęgnacji i podlewania. Inne warunki i mikroklimat panują w ogródku, a inne w szklarni czy pod folią. Pomidory należą do warzyw o dużych wymaganiach, jeżeli chodzi o podlewanie. Odpowiednie dostarczanie wody jest warunkiem ich zdrowego rozwoju i uzyskania smacznych owoców. Tajemnicą obfitych plonów jest optymalne gospodarowanie wilgocią podłoża i zachowanie równowagi – niedopuszczanie do przesuszania ani do przelewania pomidorów. Jednym ze skutków nieprawidłowego nawadniania i dużego wahania wilgoci jest pękanie skórek pomidorów. Nieregularne podlewanie, czyli zbyt obfite dostarczanie wilgoci do przesuszonych roślin, powoduje, że nieelastyczna skórka pęka wskutek zwiększania objętości przez pomidory uzupełniające niedobory wody w tkankach. Niedostateczne podlewanie pomidorów hamuje rozwój roślin. Płytkie nawadnianie sprawia, że zwilżona jest jedynie górna warstwa ziemi, a wewnątrz pozostaje sucha. Korzenie pozbawione są przez to odpowiedniej dawki wody i nie mają możliwości optymalnego pobierania wapnia z gleby. Przekłada się to na słaby wzrost, zrzucanie kwiatów i zawiązków, a w konsekwencji niewiele pomidorów na krzaku, które dodatkowo są niesmaczne. To także powód występowania suchej zgnilizny wierzchołkowej – na powierzchni owoców pojawiają się suche i wklęsłe plamy, a miąższ brunatnieje. Nadmierne podlewanie pomidorów powoduje choroby grzybowe i gnicie korzeni, przez co roślina nie rośnie i obumiera. Zwiększona wilgotność w glebie sprawia, że podłoże jest mniej napowietrzone. To sprzyja rozwojowi grzybów, ale także więdnięciu całej rośliny, karłowaceniu oraz żółknięciu liści. Kiedy i jak często podlewać pomidory w gruncie? Najlepsza pora na pielęgnację ogródka warzywnego Ilość wody, jakiej potrzebuje pomidor, zależy od odmiany, ale przede wszystkim od etapu wzrostu rośliny. Można przyjąć, że średnio potrzeby wodne wynoszą w przybliżeniu 250–500 l/m². Warto także wziąć pod uwagę rodzaj podłoża, w którym posadzone są pomidory. Te rosnące w glebie piaszczystej wymagają podlewania codziennie, a w ziemi gliniastej i ciężkiej – co 2–3 dni. Po posadzeniu do gruntu sadzonki pomidorów należy obficie podlać, ponieważ korzenie nie są w stanie sięgnąć do głębszych wilgotnych warstw gleby. Nawadnianie należy powtarzać 2 razy w tygodniu. Podlewanie głębokie sprawia, że woda wnika w głąb ziemi, przez co sadzonki lepiej się przyjmują, a korzenie mocnej się rozrastają. Częste i niewielkie podlewanie powoduje zwilżenie jedynie wierzchniej warstwy gleby, przez co korzenie rozrastają się na boki i wychodzą z ziemi. Po ugruntowaniu się sadzonek należy nawadniać je regularnie, ale z dłuższymi przerwami np. co 3–5 dni (w zależności od rodzaju podłoża). Szczególną uwagę na nawadnianie pomidorów należy zwrócić w czasie kwitnienia, zawiązywania i wzrastania owoców; wtedy są najbardziej wrażliwe na niedobór wody. Wówczas należy im dostarczyć 4–7 l/m² na jedno podlewanie. Wraz z pojawieniem się owoców częstotliwość nawadniania trzeba zwiększyć (np. co 2 dni), ale ilość wody ograniczyć. Taki sposób podlewania zapewni soczyste i smaczne pomidory. Dzięki regularnemu dostarczaniu wody w okresie owocowania szybciej dojrzewają i są ładniej wybarwione. Pomidory mają dość dobrze rozwinięty system korzeniowy, ponieważ pochodzą z południa, gdzie muszą radzić sobie z suchą i upalną pogodą. Warto je jednak podlewać albo bardzo wcześnie rano (około godziny 5–6) albo wieczorem. Uchroni je to przed poparzeniami przez słońce, które mogą doprowadzić nawet do zamierania liści i obumarcia całego krzaka. W czasie suszy zaleca się obfite podlewanie raz w tygodniu. Trzeba także wziąć pod uwagę letnie ulewy i wówczas zmniejszyć częstotliwość podlewania pomidorów. Jak podlewać pomidory we własnym ogródku warzywnym? Czym podlewać pomidory i jak to robić? Najlepiej sprawdzi się czysta, niezbyt zimna woda. Jej temperatura powinna wynosić przynajmniej 14°C. Należy unikać podlewania zimną wodą wprost z wodociągu. Najlepsza jest deszczówka, ale można także użyć tej z kranu, tylko trzeba ją odstawić, by się ogrzała. Podlewanie pomidorów przeprowadza się delikatnie, podając wodę wyłącznie bezpośrednio do ziemi pod krzak i rozprowadzając tak, by całe korzenie mogły ją otrzymać. Należy unikać moczenia nadziemnych części roślin: liści, pędów i owoców. Zbyt częste zwilżane rośliny powoduje powstawanie chorób grzybowych, zwłaszcza kiedy wilgoć pozostaje na niej dłużej niż 3 godziny. Poza tym kropla wody w słońcu na liściach działa jak soczewka, przez co może dojść do poparzenia rośliny. Gleba powinna zostać dobrze nawilżona, do głębokości korzeni, czyli około 20 cm. Pozwala to na pobranie potrzebnej dawki wody. Wilgotność podłoża można sprawdzić przy pomocy kołka do sadzenia. Często wierzchnia warstwa jest mokra, ale głębsze pozostają suche. Zdarza się również, że wyschnięty wierzch osłania wilgotne wnętrze. Glebę po podlewaniu dobrze jest zruszyć, by nie zaskorupiała. Pomidory nie lubią zbyt dużej wilgoci w powietrzu, dlatego glebę wokół nich dobrze jest wyściółkować. Wpływa to korzystnie na wzrost i rozwój pomidorów. Dzięki temu zabiegowi skutecznie zapobiega się wzrostowi chwastów oraz nadmiernemu parowaniu wody z gleby. Ponadto ściółka zabezpiecza korzenie pomidorów przed wahaniami temperatury. Do ściółkowania wykorzystuje się czarną agrowłókninę, ale także materiały pochodzenia naturalnego: przekompostowaną korę, słomę, zrębki czy trociny. Warto wiedzieć, że pomidory przeznaczone na przetwory można przestać podlewać w drugiej połowie sierpnia. Wówczas będą miały odpowiednie jakość i smak. Podlewanie pomidorów koktajlowych Pomidory koktajlowe uchodzą za łatwiejsze w uprawie i mniej wymagające niż pomidory wielkoowocowe. Do tego są mniej wrażliwe na choroby. Ważne jest utrzymywanie stałej wilgotności podłoża i niedopuszczanie do przesuszania. Lepiej podlewać je rzadko, ale obficie. W upalne dni warto zwiększyć intensywność nawadniania. Podczas podlewania należy uważać, aby nie moczyć liści i łodyg, ponieważ może to rozprzestrzeniać choroby grzybowe. Najlepiej nawadniać pomidorki koktajlowe bezpośrednio do gleby. Jak nawadniać pomidory pod folią i w szklarni? Uprawa pomidorów w szklarniach i tunelach foliowych jest bardzo popularna. W takich warunkach powstaje swoisty mikroklimat – jest cieplej i bardziej wilgotno. Korzystna temperatura utrzymuje się niezależnie od pogody na zewnątrz. Pod osłonami ogranicza się także kontakt roślin ze szkodnikami i patogenami chorobowymi. Pomidory uprawiane w ten sposób szybciej wydają plony – już w czerwcu, podczas gdy pomidory gruntowe są gotowe do zbioru na przełomie lipca i sierpnia. Trzeba jednak zadbać o właściwą wilgotność w szklarni lub w tunelu – na poziomie około 60 % – oraz stale wilgotną glebę. Uprawa pomidorów w szklarni wymaga regularnego podlewania na każdym etapie rozwoju roślin. Podlewanie pomidorów uprawianych pod osłonami odbywa się co 4–5 dni. Po posadzeniu należy je obficie nawodnić. W dalszej uprawie regułą powinno być podlewanie rzadsze, ale bardziej intensywne. Największa wilgotność podłoża powinna być zapewniona po posadzeniu rozsady, mniejsza w czasie kwitnienia. Należy ją stopniowo zwiększać podczas zawiązywania i owocowania. W dni pochmurne należy ograniczyć podlewanie. Pomidory należy podlewać obficie, bezpośrednio pod krzak, zwracając uwagę, by nie zwilżyć liści. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest codzienne wietrzenie pomieszczenia, najlepiej po nawodnieniu. Ustabilizuje to temperaturę wewnątrz oraz pozwoli na dotarcie do środka owadów zapylających. Wysoka temperatura i parująca woda mogą sprzyjać rozwojowi patogenów. Warto wiedzieć, że nawadnianie pomidorów uprawianych pod folią lub w szklarni jest także uzależnione od ich przeznaczenia. Warzywa do konsumpcji podlewa się od początku kwitnienia aż do zbiorów. Jeśli natomiast są przeznaczone na przetwory, wówczas dostarcza im się wodę do pojawienia się pierwszych czerwonych owoców. Wcześniejsze zakończenie podlewania spowoduje, że zyskają więcej walorów - zwiększy się zawartość ekstraktu, cukrów oraz witaminy C w pomidorach. Jak ułatwić sobie podlewanie ogródka warzywnego? Akcesoria do nawadniania Podlewanie ogródka warzywnego to podstawowy zabieg pielęgnacyjny. Można to robić tradycyjnie, konewką, jest to jednak pracochłonne i zajmuje dużo czasu. Wybór akcesoriów do nawadniania jest szeroki. Fot.: podlewanie przydomowego ogródka przy pomocy zestawu węży ogrodowych Węże ogrodowe to najpopularniejsze akcesoria ogrodowe do podlewania. Ich zaletą jest to, że sięgają wszędzie. Nie trzeba więc co chwilę napełniać konewki. Ułatwiają podlewanie na dużych terenach i w miejscach trudno dostępnych. Węże ogrodowe Kärcher wykonane są z materiałów najwyższej jakości. Ogromną zaletą jest to, że nie zawierają szkodliwych dla zdrowia i środowiska ftalanów, kadmu, baru ani ołowiu, co jest istotne przy używaniu ich do dostarczania wody warzywom i owocom. Charakteryzują się także wysoką elastycznością, odpornością na uszkodzenia i warunki atmosferyczne oraz zginanie. Specjalna powłoka zapobiega narastaniu glonów wewnątrz węża. Wiele modeli jest oferowanych jako zestawy gotowe do użycia. Korzystanie z węża ogrodowego będzie łatwiejsze i bardziej praktyczne, gdy zamontowany zostanie pistolet lub spryskiwacz. Dzięki temu można dotrzeć do każdej rośliny i zapewnić jej nawodnienie dokładnie taką ilością wody, jakiej potrzebuje. Pistolety i spryskiwacze Kärcher rozpraszają strumień wody w taki sposób, że nie uszkadza roślin i nie wypłukuje ziemi. Wielofunkcyjny pistolet spryskujący Premium pozwala wybrać jeden z czterech kształtów strumienia, a specjalna membrana zapobiega kapaniu. Kärcher gwarantuje trwałość i niezawodność wszystkich spryskiwaczy i pistoletów. Najbardziej efektywnym sposobem podlewania ogródka jest automatyczny system nawadniania. Oszczędza czas i umożliwia redukcję strat wody przez precyzyjne podawanie jej bezpośrednio w strefę korzeniową roślin. Moduł sterujący Kärcher sprawi, że ogród będzie podlewany samoczynnie, nawet w czasie nieobecności właścicieli. Najprostszym rozwiązaniem jest włącznik czasowy, który umożliwia jednoczesne podłączenie 3 węży, a także automatycznie włącza się i wyłącza według zaprogramowanego czasu. Moduł sterujący do nawadniania umożliwia indywidualne programowanie nawadniania na żądanie. Najnowsze i najbardziej zaawansowane technologicznie rozwiązania – SensoTimer ST6 eco!ogic oraz SensoTimer ST6 DUO eco!ogic – zapewniają wydajne i oszczędne nawadnianie roślin. Inteligentny komputer nawadniający SensoTimer ST 6 eco!ogic pracuje w oparciu o zapotrzebowanie roślin na wodę i monitoruje jej zawartość w glebie za pomocą czujnika poziomu wilgotności. Pomiar odbywa się co 30 minut drogą radiową. Dzięki temu system może aktywować lub dezaktywować nawadnianie w zależności od potrzeb. Pomaga to utrzymać odpowiedni poziom wilgotności gleby oraz zapobiega marnowaniu wody. Woda do podlewania ogrodu nie musi pochodzić z wodociągów. Alternatywne źródła, np. deszczówka, są nawet lepsze do nawadniania ogrodu. Jednak żeby korzystać z takich zasobów wodnych, potrzebna jest pompa. Pompy ciśnieniowe Kärcher (w tym głębinowe) umożliwiają pobieranie wody z alternatywnych źródeł, a następnie transport i nawadnianie. Pompy zanurzeniowe Kärcher z zasysaniem płaskim SP Flat do wody czystej i lekko zanieczyszczonej idealnie nadają się do opróżniania basenów, zbiorników na deszczówkę czy beczek. - Poradnik o nawadnianiu trawnika i ogrodu wodą deszczową lub ze studni >> Warto zwrócić uwagę na inteligentną technologię Kärcher, dzięki której podlewanie ogrodu jest wydajne, oszczędne i ekologiczne, a przy tym poziom wilgotności podłoża jest optymalny dla roślin. Do nawadniania wykorzystuje tylko tyle wody, ile potrzeba. Kärcher największy nacisk kładzie na maksymalną wydajność systemu dystrybucji oraz jak najmniejszy pobór energii w trybie czuwania. Dzięki odpowiedniej i wytrzymałej pompie Kärcher podlewanie ogrodu może odbywać się z wykorzystaniem alternatywnych źródeł. Automatyczne systemy nawadniania umożliwiają kontrolę zużywanej wody, której odpowiednia ilość jest dostarczana dzięki wężom kroplującym. Dodatkowo Kärcher kładzie duży nacisk na dobór materiałów służących do produkcji akcesoriów do nawadniania i unika takich substancji, jak ftalany czy metale ciężkie, które są szkodliwe dla środowiska naturalnego i zdrowia ludzi. Nie tylko woda! Czym jeszcze warto podlewać ogródek warzywny? Uprawa pomidorów to nie tylko dostarczanie wody, ponieważ rośliny te mają duże wymagania pokarmowe. Dlatego trzeba sięgać po nawozy, w szczególności w okresie zawiązywania owoców. Najlepiej organiczne, ponieważ nie szkodzą glebie ani żyjącym w niej drobnoustrojom. Najlepsza dla pomidora jest gnojówka z pokrzywy, ponieważ zawiera łatwo przyswajalne przez rośliny związki azotu. Bardzo dobrze wpływa na wzrost i smak owoców. Oprócz tego zawiera inne cenne pierwiastki i minerały niezbędne do prawidłowego wzrostu i funkcjonowania roślin: potas, żelazo, fosfor, wapń, magnez, krzem, mangan, cynk. Warto dodać, że regularne stosowanie nawozu z pokrzyw do pomidorów wpływa pozytywnie na kondycję roślin. Poprawia kwitnienie, ogranicza występowanie chorób oraz szkodników. Gnojówką z pokrzywy można podlewać także: ogórki, kapustę, kalafiory, selery, dynie, ogrodowe rośliny ozdobne, np. róże, krzewy i drzewa owocowe. Nie lubią nawozu z pokrzywy: cebula, czosnek, fasola, groch, rododendron, azalia oraz wrzos. Jak zrobić gnojówkę z pokrzyw do podlewania pomidorów? Nawóz z pokrzyw do pomidorów wykonuje się w postaci tzw. gnojówki. Najwięcej składników pokarmowych zawierają pokrzywy, które nie kwitną i nie mają nasion. Dlatego zbierać należy młode liście i pędy tych roślin. Kolejny krok to umieszczenie ich w plastikowym pojemniku w proporcji 1 kg pokrzyw na 10 l wody. Metalowe naczynia nie nadają się do tego celu, gdyż podczas fermentacji mogą zachodzić reakcje chemiczne między roztworem a metalem. Pokrzywy należy zalać wodą. Najlepsza będzie deszczówka, ponieważ gnojówka szybciej się zrobi i będzie miała zielony kolor. Woda z wodociągu musi być odstana, a barwa roztworu w tym przypadku będzie brunatnozielona. Pojemnik należy przykryć gazą lub kawałkiem materiału (nie szczelną pokrywką), by dochodziło powietrze i mogła zajść fermentacja. Następnie odstawić na okres 1–2 tygodni. Czas fermentacji zależy od temperatury. Ciepło przyspieszy cały proces i po kilku dniach gnojówka będzie gotowa. W porze deszczowej i w czasie chłodu czasem trzeba czekać do 3 tygodni. Raz dziennie warto mieszać dokładnie zawartość pojemnika. Napowietrza to gnojówkę i przyspiesza fermentację. Fermentującą gnojówkę z pokrzywy trzeba postawić daleko od miejsc, gdzie przebywają ludzie, ponieważ zapach jest bardzo nieprzyjemny i ostry. W celu jego neutralizacji można dodać mączkę skalną. Złagodzi nieco silną woń płynu i wzbogaci dodatkowo nawóz w potas. Świetnie do tego celu nadają się także kwitnące rośliny kozłka lekarskiego. Trzeba też pamiętać, że gnojówka z pokrzyw podczas fermentacji mocno się pieni, a gdy przestaje, oznacza to, że jest gotowa do użycia w ogrodzie. Do podlewania i pryskania wykorzystuje się odcedzoną ciecz. Resztki mogą zasilić kompost. Nawóz w takiej postaci może spowodować jednak więcej szkód niż pożytku – łatwo o przenawożenie! Dlatego pomidory podlewa się dopiero po rozcieńczeniu gnojówki z wodą w stosunku 1:10. Wówczas można zasilać rośliny takim nawozem co dwa tygodnie. Gnojówkę można też wykorzystać do opryskiwania roślin w celu ich ochrony przed chorobami i szkodnikami. Po rozcieńczeniu z wodą w stosunku 1:20 nadaje się do zwalczania mszyc i przędziorków, natomiast w proporcji 1:10 sprawdza się w walce z mączniakiem rzekomym i szarą pleśnią. Czytaj także: - Podlewanie tui: jak prawidłowo podlewać tuje, jak często? Autor: Inspekt ogrodowy wykorzystujemy do przygotowania rozsady warzyw Wiosna ta czas intensywnych prac w warzywniku. Trzeba urządzić grządki, zaplanować zasiewy i przygotować rozsady. Do przygotowania rozsady warzyw przyda się inspekt. Budowa inspektu krok po kroku. Inspekt to w dużym uproszczeniu skrzynia bez dna, z oknem inspektowym umożliwiającym otwarcie lub rozszczelnienie. W inspekcie przygotowujemy rozsadę warzyw. Możemy kupić gotowy inspekt albo zbudować go samodzielnie. Oto instrukcja - krok po kroku - budowy inspektu ogrodowego. >>Przeczytaj też: Dlaczego warto mieć inspekt w ogrodzie Budowa inspektu - krok 1 (zdjęcie 1) Do zbudowania inspektu potrzebna będzie płyta MFP, listwy drewniane, stalowe kątowniki i zawiasy oraz szkło, pleksi lub folia do pokrycia wieka. Budowa inspektu - krok 2 (zdjęcie 2) Pierwszy etap to montaż skrzynki. Jako elementów narożnych używamy stalowych kątowników, które później posłużą także jako elementy stabilizujące. Budowa inspektu - krok 3 (zdjęcie 3) Kolejny krok to okno inspektowe. Jest to prosta drewniana rama (może być łączona z pomocą płaskowników montażowych), wypełniona przezroczystym materiałem. Może być to szkło, pleksi lub folia. Każdy z nich ma swoje wady i zalety. Zobacz rysunki: budowa inspektu Budowa inspektu - krok 1: ściana inspektu, ściana inspektu, ściany inspektu, drewniane, stalowe, narzędzia Autor: materiały prasowe Budowa inspektu - krok 2: ściana inspektu, ściana inspektu, ściany inspektu, stalowe Autor: materiały prasowe Budowa inspektu - krok 3: wcześniej skrzynia, stabilizujące, inspektowe, drewniany utrzymujący odpowiednią szerokość otwarcia Jak przygotować rozsadę roślin Opracowanie: na podstawie mat. prasowych Osłony ogrodowe są budowane w celu przyśpieszenia zbioru warzyw wiosennych i dla skuteczniejszej uprawy warzyw ciepłolubnych. Niektóre z nich, np.: inspekty, równie dobrze służą jako obiekt do siewu gatunków ozdobnych. Poznaj wady i zalety poszczególnych osłon. Inspekty To bardzo proste konstrukcje, łatwe do zbudowania. Może to być zwyczajna grządka zasłonięta oknem lub folią. Do ogrzewana inspektu często używa się masy organicznej (nawozów naturalnych), które rozkłada się na dnie. Warstwa nawozu powinna mieć ok. 50 cm grubości. Inspekt służy do przyśpieszania kiełkowania i wzrostu zarówno roślin warzywniczych uprawianych z rozsady jak i gatunków ozdobnych. Fot. Moormand/Wikimedia Commons Zalety prosta konstrukcja; można zbudować z materiałów odpadowych (np.: starych okien); przyśpieszają kiełkowanie roślin; osłona łatwa do przeniesienia. Wady rozwiązanie na krótki okres czasu; najczęściej wewnątrz jest mało miejsca; trzeba wietrzyć i zacieniać; podatny na częste zmiany temperatury. Tunele foliowe Najczęściej są budowane pod uprawę warzyw. W ten sposób można znacznie przyśpieszyć plony (nawet o kilka tygodni) i efektywnie uprawiać gatunki ciepłolubne (papryka, pomidory czy melony). Tunele dzieli się na niskie (do 150 cm wysokości) i wysokie (powyżej 150 cm). Najczęściej konstrukcje tuneli zbudowane są ocynkowanej stali, a materiałem pokryciowym jest folia. Fot. © Gerhard Seybert/Fotolia Zalety znaczne przyśpieszenie plonowania; ochrona roślin przed wiatrem lub deszczem; prosta konstrukcja; łatwo dostępne materiały; stosunkowo niski koszt budowy. Wady nie utrzymują stałej temperatury; najczęściej budowane są tunele niskie - co utrudnia prace pielęgnacyjne; zwykle konstrukcja ich jest sezonowa. Namiot foliowy Ma podobny wygląd do tunelu foliowego (w Polsce często nawet jest traktowany jako tunel), ale jest konstrukcją stałą. Namioty foliowe najczęściej są wysokie (180-200 cm), a więc można z powodzeniem wykonywać w nich różne prace pielęgnacyjne i nie przysparzają problemów przy zbiorze. Konstrukcja przyśpiesza zbiory warzyw wiosną i przedłuża okres wegetacyjny jesienią. Fot. Selso/Wikimedia Commons Zalety większa swoboda ruchu; stała konstrukcja; przyśpieszenie zbiorów wiosną i przedłużenie okresu wegetacyjnego zimą; mniejsze ryzyko poparzenia roślin; chroni rośliny przed wiatrem i deszczem; osłona wciąż łatwa do zbudowania. Wady trudność w utrzymaniu stałej temperatury; narażony na wahanie temperatur - szczególnie nocą; mniej harmonizuje się z otoczeniem niż inspekt czy niski tunel. Szklarnia ogrodowa To najbardziej skomplikowana konstrukcja z wymienionych. Do budowy szklarni najczęściej używa się ocynkowanej stali (ewentualnie drewna w przydomowych ogrodach ozdobnych) oraz szkła. Można oczywiście stosować inne materiały takie jak aluminium, drewno i tworzywa sztuczne (do konstrukcji) oraz folię, szkło polistyrenowe, płyty poliwęglanowe, pleksiglas (jako materiał pokryciowy). Budowę szklarni ze względu na kosztowność inwestycji poleca się raczej producentom, w uprawie amatorskiej jest mało opłacalna. Fot. © a40757se/Fotolia Zalety szklarni nieogrzewanej znacznie wydłuża okres wegetacyjny roślin; pozwala na wcześniejszą uprawę roślin nawet o 4-6 tygodni; wygląda bardziej estetycznie. Wady szklarni nieogrzewanej może zawodzić - wciąż występują wahania temperatury; budowa jest bardziej skomplikowana i kosztowna; zmiana jej lokalizacji lub likwidacja wymaga pracy i generuje koszty. Zalety szklarni ogrzewanej znacznie wydłuża okres wegetacyjny roślin; pozwala na uprawę roślin zimą; pozwala na uprawę szerokiej grupy roślin; wygląda bardziej estetycznie. Wady szklarni ogrzewanej generuje duże koszty; wymaga nakładów pracy i kontroli budowa jest bardziej skomplikowana i kosztowna; zmiana jej lokalizacji lub likwidacja wymaga pracy i generuje koszty. Tekst: Michał Mazik, zdjęcie tytułowe: Esther Merbt/Pixabay Mała szklarnia na balkon i taras: zrób to sam Źródło: Castorama Polska Tunele foliowe są często wykorzystywane w ogrodach działkowych. Niewielki tunel foliowy do uprawy warzyw czy rozsady kwiatów możemy zbudować samodzielnie. Prosta konstrukcja tunelu foliowego, wykonana samodzielnie, pozwoli niewielkim kosztem wydłużyć sezon uprawy warzyw i osiągnąć dobre rezultaty w uprawie warzyw ciepłolubnych. Zobacz jak zbudować tunel foliowy na działce krok po kroku. Oto nasz szybki i tani sposób! Tunel foliowy - prosta konstrukcja, którą można zbudować samodzielnie Jak zbudować tunel foliowy z rurek PCV Najprostsza i najmniej kosztowna jest budowa tunelu foliowego na giętkich pałąkach. Konstrukcję mogą stanowić pędy wierzbowe, leszczynowe, lub giętkie rurki PCV o długości około 1,5 m. Wbijamy je w dwóch rzędach w odległości od 0,5 do 0,7 m od siebie (rys. 1). Odstęp między rzędami powinien wynosić od 1,2 do 1,5 m. Pędy wbite naprzeciw siebie naginamy do środka i wiążemy razem sznurkiem, tworząc konstrukcję o wysokości 40 do 60 cm (rys. 2). Następnie konstrukcję tunelu foliowego możemy wzmocnić poprzez połączenie kolejnych pałąków sznurkiem, który następnie przywiązujemy do palików wbitych na końcach tunelu. Do przykrycia tunelu foliowego wykorzystujemy folię perforowaną lub litą, o grubości 0,1 mm. Wymiary folii dobieramy w taki sposób, aby na szerokość, po przykryciu tunelu, wystawała jeszcze z obu stron na około 20 do 30 cm, oraz na długość zwisała poza oba szczyty tunelu nieco ponad 1 m. Naciąganie folii zaczynamy od jednego z boków, na którego całej długości przysypujemy brzeg folii ziemią. Potem napinamy folię na pałąkach i przysypujemy jej brzeg ziemią po przeciwnej stronie. Końce folii związujemy i mocujemy do palików (rys. 3). Rys. 1 Giętkie pędy lub rurki PCV wbijamy w ziemię. Zanim do tego przystąpimy, warto obrysować planowany obszar tunelu na ziemi, dzięki czemu paliki wbijemy 2 Pędy lub rurki naginamy do środka i związujemy 3 Konstrukcję wzmacniamy łącząc kolejne pałąki sznurkiem, który następnie przywiązujemy do palików wbitych na końcach tunelu. Następnie naciągamy folię, którą po bokach obsypujemy ziemią a na końcach również przywiązujemy do palików. Jak zrobić tunel foliowy metalowy Nieco bardziej stabilną konstrukcję tunelu foliowego niskiego możemy wykonać wykorzystując ocynkowany drut o grubości 6 mm. Drut tniemy na odcinki około 250 do 260 cm. W odległości 30 cm od każdego końca drut wygina się w pętlę, tworząc oczko o średnicy do 1,5 cm. Następnie drut wyginamy w pałąki. Pałąki wbijamy w glebę co około 100 cm, na taką głębokość, aby wygięte z drutu oczka znalazły się tuż nad powierzchnią gleby. W odległości około 50 cm od obu końców tunelu wbija się kołki. Do jednego z nich przywiązujem sznurek, który następnie należy okręcić wokół każdego pałąka i ostatecznie przywiązać do przeciwległego kołka. Ten zabieg znacznie wzmocni całą konstrukcję tunelu przykrywamy folią o szerokości 250 cm i takiej długości, aby można było przywiązać ją do kołków. Następnie całą konstrukcję trzeba osznurować na krzyż, mocując sznurek do kołków i przewlekając przez oczka wykonane w drucie. Jeden z brzegów folii obsypujemy ziemią. Przeciwległy brzeg najlepiej obciążyć ciężkimi przedmiotami, które będzie można odsunąć. Pozwoli to na uniesienie folii w celu przewietrzenia. Szerokość opisanego w tym przykładzie tunelu wyniesie 120 cm, co powoduje, iż będzie on przystosowany do przeciętnej szerokości grządki. Schemat tej konstrukcji tunelu foliowego przedstawia poniższy 4 Konstrukcja niskiego tunelu foliowego (a - pałąk do konstruowania tunelu, b - tunel po przykryciu folią, c - sposób osznurowania tunelu). Jeżeli samodzielne wykonanie niskiego tunelu foliowego sprawia Ci trudność, zapraszamy do odwiedzenia sklepu naszego poradnika. W ofercie znajdziesz zarówno niskie, jak i wysokie tunele ogrodowe wysokiej jakości. Tunel foliowy niski dostępny w naszej ofercie zawiera w komplecie łuki o długości 120 cm i średnicy 8 mm, folię o wymiarach 1,8x3 m oraz klipsy i kołki. Jest to kompletny zestaw pozwalający zbudować niski tunel foliowy o długości 2 metrów, szerokości 60 cm i wysokości 46 cm. Idealny na niewielką działkę i do małego ogrodu warzywnego :-) Przeczytaj również:Jaki tunel ogrodowy foliowy kupić na działkę? Tunel foliowy wydłuża sezon uprawy warzyw od przedwiośnia do późnej jesieni. Daje doskonałe efekty w uprawie warzyw ciepłolubnych, takich jak pomidory. Wybór odpowiedniego tunelu na działkę to jednak ważna decyzja, gdyż jest to wydatek najczęściej kilkuset złotych, a tunel będzie nam służył przez wiele lat. Jak się jednak okazuje, jest kilka prostych zasad, którymi warto się kierować. Dzięki nim wybór tunelu na działkę okaże się zaskakująco łatwy! Więcej... Uprawa warzyw pod osłonami - folie i tunele foliowe Uprawa warzyw pod osłonami, takimi jak folie, tunele foliowe i szklarnie, pozwala przyspieszać termin zbiorów, a także uzyskiwać obfitszy i lepszy jakościowo plon. Warzywa pod osłonami są chronione przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi, przez co stają się bardziej niezawodne w uprawie. Jednak aby taka uprawa się udała, warto bliżej zapoznać się z zasadami uprawy warzyw pod osłonami. Więcej... Szklarnie, tunele i inspekty ogrodowe Szklarnie, tunele lub inspekty przydadzą się w niemal każdym ogrodzie. Pozwalają chronić nasze rośliny przed przymrozkami, wiatrami, deszczem i gradem, co wydłuża możliwy okres uprawy od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Pod osłonami szybciej nagrzewa się gleba i powietrze. Dzięki temu, bez konieczności dodatkowego ogrzewania, możemy uprawiać rośliny ciepłolubne, czy też przyspieszyć kiełkowanie nasion i wzrost roślin. Więcej... Opracowano na podstawie: K Grudzień, ABC uprawy pod osłonami, Działkowiec, nr 2/98, s. 43; P. Siwek, Wcześniejsze plony spod folii, Działkowiec, nr 4/96, G. Bykowski, Folie i włókniny, Działkowiec, nr 1/2004, s. 60; A. Zaniewicz-Bajkowska, Tunele foliowe dla działkowców, Dzialkowiec, nr 2/98, s. 42; P. Siwek, Jak zbudować tunel na działce, Działkowiec, nr 12/2003, s. 54-55.

jak zbudowac folie na pomidory